การปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณของวิชาชีพ

การปฏิบัติตนตามจรรยาบรรณของวิชาชีพ  โดยไม่บกพร่องหรือต่ำกว่ามาตรฐานวิชาชีพ มีดังนี้

1. การมีวินัยและการพัฒนาตนเอง  หมายถึง  การมีวินัยในตนเอง  พัฒนาตนเองด้านวิชาชีพ  บุคลิกภาพ  และวิสัยทัศน์ให้ทันต่อการพัฒนาทางวิทยาการ  เศรษฐกิจ สังคม  และการเมืองอยู่เสมอ

2. การรับผิดชอบต่อวิชาชีพ  หมายถึง  การรัก  ศรัทธา  ซื่อสัตย์สุจริต  และรับผิดชอบต่อวิชาชีพ  เป็นสมาชิกที่ดีขององค์กรวิชาชีพ

3. การแสดงความเอื้ออาทร  หมายถึง  การรัก  เมตตา  เอาใจใส่  ช่วยเหลือ  ส่งเสริม  ให้กำลังใจแก่ศิษย์  และ / หรือ ผู้รับบริการตามบทบาทหน้าที่โดยเสมอหน้า

4. การส่งเสริมการเรียนรู้  หมายถึง  การส่งเสริมให้เกิดการเรียนรู้  ทักษะ  และนิสัยที่ถูกต้องดีงามแก่ศิษย์  และ / หรือ  ผู้รับบริการ  บทบาทหน้าที่อย่างเต็ม  ความสามารถ  ด้วยความบริสุทธิ์ใจ

5. การเป็นแบบอย่าง  หมายถึง  การประพฤติ  ปฏิบัติตนเป็นแบบอย่างที่ดี  ทั้งกาย  วาจาและจิตใจ

6. การช่วยเหลือเกื้อกูล  หมายถึง  การส่งเสริมความเจริญทางกาย  สติปัญญา  จิตใจ  อารมณ์  และสังคมของศิษย์และ / หรือผู้รับบริการตามบทบาทหน้าที่

7. การให้ความเสมอภาค  หมายถึง  การให้บริการด้วยความจริงใจและเสมอภาค  โดยไม่เรียกรับหรือยอมรับผลประโยชน์จากการใช้ตำแหน่งหน้าที่โดยมิชอบ

8. การเกื้อกูลและยึดมั่นในระบบคุณธรรม  หมายถึง  การช่วยเหลือเกื้อกูลซึ่งกันและกันอย่างสร้างสรรค์  โดยยึดมั่นในระบบคุณธรรม  สร้างความสามัคคีในหมู่คณะ

9. การมีภาวะผู้นำและหรือการเป็นผู้นำการเปลี่ยนแปลง  หมายถึง  กระบวนการที่ทำให้ผู้ใต้บังคับบัญชาและหรือเพื่อนร่วมงานยอมรับและปฏิบัติตาม  เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ตั้งไว้  และหรือกระบวนการหรือวิธีการที่ทำให้ปัจจัยหรือองค์ประกอบภายในหน่วยงานแตกต่างไปจากเดิมอย่างเป็นระบบเพื่อให้หน่วยงานบรรลุเป้าหมายที่กำหนดไว้อย่างมีประสิทธิภาพภายในสภาวะแวดล้อมที่เปลี่ยนแปลงอยู่ตลอดเวลา

10. ความเป็นผู้นำในการอนุรักษ์  หมายถึง  การเป็นผู้นำการอนุรักษ์และพัฒนาเศรษฐกิจ  สังคม  ศาสนา  ศิลปวัฒนธรรม  ภูมิปัญญา  สิ่งแวดล้อม